Tut ki aylardan Ekim; ben seni çok özlemişim
Sövmüşüm rüzgara, sensizliğe kahrol demişim
İsmim aklımda değil, burnumu kırmışlar, açım
Üstelik tek kuruşum yok, ne evim var, ne işim
Yolsuzum yâni, polisten bile zılgıt yemişim
Bağlamışlar beni, ârâfa kaçırmışlar, açım
Öyle kaybolmuş içim, öyle sefil, öyle leşim
Yâni âfetzedeyim, yâni ölüp gizlemişim
Yâni düz yolda düşüp göğsümü kan eylemişim
Şimdi kim dindirecek âhımı, kalp ağrımı kim?
Sarhoşum, rûhumu gövdemden ayırmışlar, açım
Tut ki aylardan Ekim; ben seni çok özlemişim…